Maks trafił do schroniska mając dwa lata. Został odebrany właścicielowi, który przywiązał go do łańcucha przy futrynie i nie kwapił się podać psu jeść czy pić. Ważniejszym było dla tamtego osoby spożywanie alkoholu. Pies marniał na łańcuchu. Niemal głodował. Wpadł w depresję. 30 lipca 2010 roku jego los poprawił się, ale tylko nieznacznie, Maks bowiem trafił do schroniska. Choćby nie wiadomo ile starań pracownicy schroniska dokładali, to dla niego jest to tylko schroniskowy i zimny boks. Schronisko Radomskie boryka się także z ogromnym przepełnieniem. Wśród 700 psów Maks jest niewidzialny. Sam nie umie zwrócić na siebie uwagi. Jest sprawny i zdrowy, więc zawsze ostatni w kolejce o pomoc, uwagę wolontariuszy, o dom tymczasowy, czy nawet prozaiczne drobne spacery. Już dwa lata nikt nie dostrzega Maksa. W końcu stanie się rzeczywiście niewidzialny. A przecież urody Maksowi nie brakuje.
Skrzywdzony przez najbliższego człowieka, niedostrzegany przez cały świat, mimo wszystko chce żeby ktoś go pokochał.
Kasia, tel. 507 237447
anhata@wp.pl